Wasze wsparcie!

Jesteście cudowni. Ostatnio niemal codziennie dostaję przynajmniej jedną wiadomość o tym, że czytacie mojego bloga, że jestem wyjątkowy (zresztą ciekawe fragmenty możecie zauważyć na samym dole mojego bloga) Nawet nie wiecie, jak bardzo to pomaga! Dziękuję!
To, że wy wiecie i jesteście ze mną na dobre i złe, na razie mi wystarcza. Uznałem, że nie muszę chwalić się tym kim jestem, moim znajomym. Nie dlatego że nadal boję się odrzucenia. Uświadomiłem sobie, że to nie jest powód do chwalenia się. Powiem im w odpowiednim czasie. Nadal jednak został mi lęk, przed tym że wszystkich stracę. Doskonale wiem, że nie wszyscy to zaakceptują.
Chociaż kieruje się prawie od zawsze zasadą: co mnie nie zabije, to wzmocni. Wierzę, że różne przeciwności losu tworzą mnie lepszym. Dlatego też, czasami kiedy jest mi źle, cieszę się z tego powodu. Chociaż jest mi źle to wierzę, że to pozytywnie odbije się na mojej przyszłości.  Czy tak samo mam traktować to że osoby które kocham, odwrócą się ode mnie? A może zrozumieją?